Phong Nha Ke Bang national park; fietsen naar de paradise cave dag 14 (zaterdag 21 juli)

Het wekkertje gezet om 7u, immers we moesten op tijd opstaan om de tocht te kunnen fietsen en op tijd terug te zijn voor het donker. Bovendien zou de ochtend droger zijn dan de middag.

Ontbijt was oké, echter niet te vergelijken met de vorige ontbijtjes bij de andere hotels. Maar ja, je kan niet alles hebben. Locatie was wel super aan het zwembad bij de palmbomen tussen het karstgebergte 😀

Rond 8u waren we klaar en konden we naar de fietsverhuur. Kaartje meegekregen echter iedere Vietnamees verklaarde ons eigenlijk voor gek. Het zou veel te ver fietsen zijn, wij dachten dat het wel mee zou vallen, we zijn natuurlijk Nederlanders en opgegroeid met de fiets. Moeten onze cultuur toch waarmaken, daarnaast was optie van huren scooter een 'no go', aangezien je dan niet verzekerd bent. Bizar is wel om te zien dat eigenlijk alle toersiten op de scooter motor zit, terwijl dit toch echt verboden is.

Maar goed vol goede moed beginnn we aan de tocht van ong. 46 km. Uiteraard de poncho's meegenomen, zag er immers wel naar uit dat we het niet de hele dag droog zouden houden.
Na 4 km fietsen begon het steeds harder te regenen en kwamen Luc en de kinderen wat moeilijker vooruit. Luc en de kinderen zagen het niet zitten om zo nog helemaal tot de grot te gaan fietsen. Na wat familieberaad besloten om terug te keren en voor de andere grot te gaan die maar 5 km. van het hotel af lag. Al terugfietsend werd het droog en kwam Luc tot de conclusie dat het vals plat was en hij daarom voor zijn gevoel zo zwaar moest trappen. Balen!! Inmiddels al weer zo'n 4 km teruggefietst. Op dat moment besloten gewoon wat rond te gaan touren. Met de fiets d.m.v. een pontje (langwerpige roeiboot) de rivier overgestoken en hier echt het lokale leven gezien. We fietsten door paadjes langs huisjes met overal kippen en koeien/waterbuffels. Door de kinderen werden we hartelijk begroet en al fietsend menig 'high five' gegeven. Op de momenten dat het droog was kwamen de kinderen allemaal naar de weg gerend. En wat een prachtige natuur.... mooie groene karstbergen, rijstvelden en vlinders in allerlei kleuren.

Opeens kwamen we een brug tegen die niet op de kaart stond, waardoor we ineens toch best dicht bij de Paradise cave waren. Besloten om toch naar de grot te gaan fietsen. Zou vanaf dat punt bleek het nog maar een 14km zijn. Het bleek ook te kloppen, echter de steile hellingen stonden niet op het kaartje. Waardoor we op sommige stukken de fiets in de hand moesten nemen en lopend de helling opgingen. Op een gegeven moment wist ik niet meer of mijn t-shirt nat was van de regen of het zweet.

Rond 11:30u waren we bij de grot, daar moesten we eerst nog ruim 2 km naar de ingang van de grot lopen/klimmen. Inmidddels was het humeur van Nikki tot het nulpunt gezakt en het vooruitzicht om anderhalf uur in een grot te lopen hielp daar niet echt aan mee. Uiteindelijk bij de grot aangekomen en wat was het mooi, nog nooit zo'n immense grot gezien met geweldige stalagmieten en stalagtieten. Ik begrijp wel waarom deze grot tot de mooiste van zuid oost Azië genoemd wordt. Ook bijzonder dat deze pas 7 jaar geleden is geopend voor publiek en in 2005 bij toeval is ontdekt. De Thien Duong zoals deze grot in het Vietnamees heet, bestaat uit een lange tunnel van meer dan vier kilometer lengte. Deze doorgang is tot wel 150 meter hoog en 100 meter breed, echt spectaculair, je weet niet wat je ziet 🤩 en we bleven dan ook maar foto's maken.

Na ruim en uur weer naar buiten om aan de terugweg te beginnen, het zonnetje scheen en het was droog, waardoor het een relaxter terugweg was en bovendien grotendeels dalend.

Rond 17u waren we weer terug bij het hotel en tijd voor zwemmen en poolen.
Bij het zwembad al een paar keer een rat zien wegschieten, maar dit zeggen we de kinderen maar niet anders gaan ze het zwembad echt niet meer in 😬
Al met al moe maar voldaan na een geweldige dag lekker relaxen in het hotel. Vanavond nog ecen een lekker restaurantje kiezen om te gaan eten.