Sapa bergtrekking dag 25 (woensdag 1 augustus)

1 augustus 2018 - Sapa, Vietnam

Na een slechte nacht (blaffende honden kraaiende hanen) opgestaan voor het gezamenlijk ontbijt. De oma had een hele stapel pannenkoeken gebakken met banaan. Het uitzicht tijdens het ontbijt was spectaculair.
Rond 10:15u vertrokken we voor de bergtrekking. Vandaag zou het een kortere trekking worden maar wel weer een met veel modder en glibberige paden. De dames van de verschillende bergvolkeren stonden al klaar om ons te helpen.
Beetje vervelend om weer die natte schoenen aan te trekken, maar ja er zat niets anders op.
Ze waren anders toch zo weer doorweekt. Al snel werd duidelijk dat de paden niet bepaald beter waren die dan van de dag ervoor. Flink steile glibberige modderpaden en zonder de hulp van die vrouwen zouden we niet ongeschonden beneden kunnen komen. De kinderen werden geholpen door twee kleine meisjes (beiden 10 jaar oud).
Ik kreeg hulp van een wat oudere vrouw. Een paar keer flink uitgegleden, maar wist mezelf nog net staande te houden. Luc ging echter wel onderuit en schoof de modderhelling af. Gelukkig geen ernstige verwondingen opgelopen, alleen een schaafplek op zijn elleboog. Het wandelen klimmen was erg intensief en de regen die er viel maakte dat het nog gladder werd. Je zag echt de een na de ander onderuit gaan. Hierdoor had je eigenlijk ook weinig tijd om te genieten van het mooie uitzicht.

Na 3,5 uur lopen waren we bij de waterval, hier konden we onze kleding en schoenen schoonwassen. Dit was ook het moment om te tasjes e.d. te kopen van je helper. Inmiddels hebben we dus al heel wat borduurwerkjes vergaard 😅

Voor de meisjes hadden we nog een extra beloning in de vorm van knuffeltjes. Hier waren ze erg blij me, al begonnen ze onderling wel wat te kibbelen over wie welke knuffel wilde hebben 😁
Op die manier komen deze spulletjes toch nog goed van pas.

Hierna nog naar het restaurant gelopen. Ik liep samen met Reut (het Israëlische meisje), blijkbaar hadden we niet goed opgelet en hadden we een andere groep gevolgd. Boven bij lunchrestaurant was niemand van onze groep aanwezig, oeps...
Lang leve de mobiele telefoon even Luc gebeld en 15 minuten later waren zij er ook.

Rond 16u weer terug bij het hotel en daar heerlijk gedoucht en schone kleren aangetrokken. Van die kleding die we aanhadden kon je wel soep koken (dan wel een hele vieze 😉).

Lekker rustig aangedaan en toen merkte ik pas hoeveel spierpijn ik had, pfff dat wordt nog wat morgen. Echt ieder trappetje deed zo'n pijn.

's Avonds uiteten gegaan in een leuk uitziend restaurantje, maar nu blerk maar weer eens dat je van een mooi bord niet altijd lekker kan eten. Vlees van de hamburger was echt niet lekker.... Helaas...gelukkig zijn we er niet ziek van geworden.

Morgenvroeg willen we naar het dorpje Cat Cat, maar alleen als het geen modderpaden betreft daar zijn we na 2 dagen helemaal klaar mee. Daarna gaan we om 16u met de bus terug naar Hanoi. Hoorde die dag dat de waterbuffels erg belangrijk zijn voor de families, als deze doodgaat is er een soort van begrafenisritueel. Verder zie je hier veel jonge kinderen vaak pas 4 of 5 jaar die hele dagen met hun jondere broertje of zusje op hun rug lopen, echt onvoorstelbaar. Kinderen van de bergstammen gaan nu bjjna allemaal wel naar school maar na de Middelbare gaan ze hun ouders helpen op het land of in de huishouding. Immers school is gratis tot en met de Middelbare school, daarna komen de kosten voor rekening van de ouders. Zij kunnen dat echter niet betalen. Verder zagen we veel mensen met een rode plek op hun voorhoofd. Bleek dat wanneer je hoofdpijn had als genezing de hoorn van de buffel tegen het hoofd werd gezet en deze werd vervolgens verhit, waardoor het werd vacuüm getrokken en de hoofdpijn hierdoor zou verdwijnen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Margo:
    3 augustus 2018
    Wat een steeds weer verrassende, bijzondere en mooie reis en ik heb echt steeds meer respect voor jullie!!!