Dag 16 Canyonlands NP

Weer slecht geslapen, gisteren slecht geslapen omdat de koelkast druppelde , uiteindelijk het opgelost door een handdoek in koelkast te doen om zo de druppels op te vangen, midden in de nacht weer wakker omdat de buren om 4:30u vertrokken en ze 20x de deur open en dicht knalden. Behoorlijk irritant en uiteindelijk maar in mijn slaapshirtje naar buiten gegaan en gevraagd of ze toch iets zachter konden doen. Vannacht hadden we een buurman die om 5u 's ochtends de tv aandeed en dan zo hard dat we het letterlijk konden verstaan. Nog overwogen om aan te kloppen, maar wist niet helemaal zeker of het de juiste kamer was. Van ellende de ventilator aangezet om de tv te overstemmen. 

Beetje brak van slecht slapen op weg naar Canyonlands. Bij Canyonlands eerst nog even een fotomomentje bij het bord. Blijkbaar dachten meerderen daar zo over...

Hop en daarna weer door, wat informatie ingewonnen bij het visitors centre en besloten om wat wandelingen te maken. De eerste naar Murphy point was de langste, we liepen daar een uur zonder iemand tegen te komen, behalve dan wat wegschietende hagedissen. Op de terugweg was Luc een beetje bevangen door de hitte en was wat duizelig. Even wat rustiger aan gedaan en bij terugkomst goed gedronken en een appeltje gegeten. Hierna ging het weer wat beter, op naar volgende trail, hier had Nikki het wat zwaar en om die reden besloten om andere lange wandeling maar over te slaan. Nog een kleine wandeling gedaan naar Mesa Arch. Wat een geweldig uitzicht tussen de boog kijk je uit op de canyon. 

Mooie picknickplaats gezocht, blijken we de broodjes te zijn vergeten en daar hadden we juist zo'n zin in 😕 Noodgedwongen dus naar wat pretzels en koeken gegeten die we nog in de auto hadden liggen. Fenne vond dit niet zo erg 😂

Na het eten 's avonds wilden Luc en ik nog de zonsondergang kijken in Arches NP, dit is maar een kwartiertje van ons motel af. De kids hadden geen zin!! Ze waren volgens mij wel klaar met alle natuur. We waren eigenlijk iets te laat vertrokken  dus bij eerste punt waar we dachten dat een mooie zonsondergang zou zijn uitgestapt en een prachtige wandeling/hard gelopen om niet te laat te zijn voor de mooie lucht. Er was niet een heel duidelijk pad, maar op een gegeven moment stonden we helemaal alleen tussen de rotsen maar een prachtig kleurende lucht te kijken. Wow... inmiddels weer het al best wel donker, dus verloten om maar terug te gaan was namelijk nog ee  heel stuk terug. Eerste stuk hing makkelijk maar op een gegeven moment waren we het pad kwijt...  daar sta je dan tussen de rotsen omgeven. Ik kreeg toch wel wat benauwd, Luc was ook niet helemaal meer op zij gemak. Paar pogingen gedaan om het pad te zoeken liepen op niets uit, ohhh ohhh. Ik kreeg ineens de geniale ingeving om map.me te gebruiken. Daar werd al snel duidelijk waar het pad moest lopen, dus tussen de rotsen doorgestoken  en gelukkig zaten we toen weer op het juiste pad, pfff.. met zaklamp verder naar boven gelopen. Was een avontuur en gelukkig goed aflopen 😀

Zo nu een wijntje en dan lekker gaan slapen!